داستان ابو بصیر وامام باقر علیه السلام

ابو بصیر به امام باقر علیه السلام عرض می کند که امسال چقدر حاجی زیاد است وسر وصدا هم زیاد است.امام فرمودند:بل ما اکثر الضجیج واقل الحجیج.

یعنی چه قدر سر وصدا زیاد است ولی حاجی کم است.

بعد امام دست روی چشمان ابو بصیر کشیدند وابو بصیر نگاه کردند ودیدندکه اکثر مردم به شکل میمون وخوک هستند .ومومن در بین آنان مثل یک ستاره ای درخشان در شب تاریک است.

ابو بصیر به امام می گوید:بله راست گفتی،سر وصدا زیاد است و حج گزار واقعی کم است.بعد حضرت دعا کردند ودوباره ابو بصیر به شکل اول (نابینا )برگشت.

امام علیه السلام فرمودند:اینکه دوباره به شکل اول یعنی نابینا بر گشتی نه بخاطر این است که ما برتو بخیل هستیم.وخدا هم بر تو ظلم نکرده است

بلکه این نابینایی تو چیزی است که خدا برای تو انتخاب کرده است.واینکه اگر بخواهیم برای تو که دعا کنیم وتو بینا شوی برای ما کاری ندارد.ولکن ما می ترسیم که مردم توان فهم ودرک این امور واین معجزات را نداشته باشند .ودر گمراهی قرار بگیرند.و فضل ولطف خدا را بر خود فراموش کرده وبه جای اینکه خدا را رب و پروردگار خود بدانند ،ما ائمه را خدابدانند.در حالیکه ما بند گان خدا هستیم وما هم خدا را عبادت می کنیم.و ما تسلیم امر خدا هستیم.